1000 بازدید: کالبدشکافیِ رشدِ ارگانیکِ و بدون هزینه

فلسفه‌ی بدونِ تغییر

فلسفه‌م همیشه ساده بود: بنویس. چون نوشتن تو وجودته. بنویس، چون اول از همه باید تلنگری به خودت بزنی. همیشه گفتم، نوشته‌ای که از دل بیاد، خودش راهشو پیدا می‌کنه و به دلِ کسی که باید می‌شینه. این ۱۰۰۰ بازدید تو 20 روزگی سایت بدون تبلیغ، برام یه حس خوب داشت. نه حسِ رکورد زدن؛ حسِ تایید شدن. تاییدِ اینکه این فلسفه کار می‌کنه و حرفِ حساب، هنوزم تو این شلوغی‌ها شنیده میشه.

کالبدشکافیِ این عدد

شمارشگر سیستم سایت، بازدیدهای تکراریِ هر نفر در یک روز رو حذف می‌کنه یعنی اگه یه عزیز دلی 15 بار هم بیاد داخل سایت، فقط یه بازدید ازش حساب میکنه نه 15 بازدید. پس این عدد، نمایانگرِ حداقلِ ۱۰۰۰ بازدیدِ منحصر به فرده. این عدد برام مهمه، چون نشون میده که نوشته‌ی دلی، نوشته‌ی بدونِ سئوبازی، هنوز هم می‌تونه راهِ خودشو پیدا کنه و به مخاطبِ واقعی‌ش برسه، بدون اینکه نیازی به بردگی برای الگوریتم‌ها باشه. چون برده الگوریتم بودن یعنی من برای تایید گوگل بنویسم و همین هم خسته کننده و فرسایشی میشه و به جاش مهر تایید حس خوب خودمو میزنم پا نوشته هام و تمام.

این قلمرو عقاید یک ذهن بدون سانسور، یه چیز رو ارائه میده و اون چیه؟ حقیقتِ بدونِ سانسور. دوره‌ی مقاله‌های «۶ راهکار معجزه‌آسا» و «رازهای موفقیت» تموم شده. مردم از اون ادبیاتِ کتاب درسیِ اتوکشیده خسته شدن. من با احترام به تمامِ سایتای فارسی، «بی‌ادبم» 😂. آره سایتم بی ادبه یعنی بر پایه نوشتار ادبی بنا نشده و دستم به نوشتن ادبیات کسل کننده نمیره و میتونم بنویسم ولی خب اول خودم پشت تایپ کسل میشم😂 من خالص می‌نویسم. چیزی که از دل میاد.

مانیفستِ ایمان

این شتابِ رشد (از ۷۰۰ به بیش از ۱۰۰۰)، همون «اثرِ گلوله‌ی برفی»ئه. اون بازدیدهای اول، مثل هل دادنِ یه سنگِ بزرگ بود. اما این بازدیدهای جدید، نشونه‌ی اینه که اون سنگ حالا خودش داره از سرازیری میاد پایین. این چیزِ جدیدی نیست. ایمانِ من به این مسیر، از خیلی وقت پیش شکل گرفته. از همون اولین کتابی که نوشتم و تو هفته‌ی اول انتشارش، جزو ۵ کتابِ پربازدیدِ «سایت کتاب سبز» شد، تا همین امروز، فلسفه‌م هیچ تغییری نکرده: من فقط می‌نویسم. نوشته‌ی خوب، خودش راهشو پیدا می‌کنه.