تصور کن تو هواپیمایی نشستی که داره سقوط می‌کنه. همه دارن جیغ می‌زنن و ترسیدن. تو خیلی شانسی می‌فهمی زیر هر صندلی یه چتر نجاته. پا می‌شی و با تمام وجودت داد می‌زنی: “آهای مردم! زیر صندلی‌هاتون چتر نجاتــــــــه!!
ولی تلاشت برای نجاتشون وزنی نداره تو دید اونا. یکی فکر می‌کنه دیوونه شدی، اون یکی چپ‌چپ نگاهت می‌کنه که چرا آرامشش رو به هم زدی. هواپیما داره به زمین نزدیک می‌شه و تو هنوز داری حنجره‌تو برای نجات مردمی پاره می‌کنی که نمی‌خوان نجات پیدا کنن.
آخرش چی می‌شه؟ تو هم با بقیه‌شون «کمپوت» می‌شی. در حالی که می‌تونستی خیلی شیک چتر نجات خودتو برداری، بپری بیرون و تنها بازمانده اون سقوط باشی. تبریک می‌گم، تو قهرمان‌بازی رو به زنده موندن ترجیح دادی.
سندروم «در بازکن» جدید و دندونای سرویس‌شده
ما آدما یه اخلاق گند داریم. تا یه چیز جدید یاد می‌گیریم، سریع می‌خوایم بکنیمش تو حلق بقیه. فکر کن همه رفیقات دارن در نوشابه رو با دندون باز می‌کنن و تو یه ابزار خفن به اسم «در بازکن» پیدا می‌کنی. با ذوق بهشون می‌گی: “بچه‌ها! نگاه کنین! لازم نیست دندوناتونو سرویس کنین!”
اونا یه نگاهی بهت میندازن، یه پوزخند می‌زنن و دوباره با دندونشون در نوشابه رو باز می‌کنن😂 تو با خودت درگیری که چرا از این روش عالی استفاده نمی‌کنن؟ خیلیا تو این نقطه میرن تو گوگل می‌گردن چگونه رفتار دیگران را تغییر دهیم؟
جواب من به این سوال یه کلمه‌س: نمیشه! یا بهتر بگم، نباید! این سوال از ریشه غلطه. اونا تو اون جهل خودشون راحتن. وظیفه‌ی تو اینه که از اون در بازکن لعنتی استفاده کنی، نوشابه‌تو بخوری و وقتی چند سال دیگه خرج دندون‌پزشکی کمرشونو شکست، به ریش نداشته‌شون بخندی. اون موقع اگه خودشون اومدن سراغت، همون در بازکن رو به عنوان مدرک موفقیتت فرو کن تا ته تو سوراخ بینی شون.
این تلاش برای تغییر دیگران، یک باتلاقه
تلاش برای تغییر دیگران دقیقاً مثل همون داستان اون شخص نابینا است که داشت می‌رفت ته چاه. تو با تمام سرعت می‌دویی، دستشو می‌گیری و از لبه چاه می‌کشیش کنار. انتظار داری ازت تشکر کنه؟ نه عزیزم! چهار تا فحش آبدار هم بهت می‌ده که “مرتیکه مزاحم! داشتم مسیر خودمو می‌رفتم!”
وقتی سعی می‌کنی کسی رو نجات بدی، در واقع داری بهش توهین می‌کنی. داری بهش می‌گی: “تو خنگی و من می‌فهمم.” هیچکس اینو دوست نداره، حتی اگه واقعاً در حال سقوط ته چاه باشه. ول کردن بقیه معنیش بی‌تفاوتی نیست؛ معنیش اینه که به حق انتخابشون احترام می‌ذاری، حتی اگه انتخابشون حماقت خالص باشه. انرژی روانی خودتو برای کسایی که کمک نخواستن، حروم نکن.
نتیجه؟ جیکرم، تو مسئول سرنوشت هیچکس نیستی!
می‌خوای خونواده، رفیق، همکار و کل دنیا رو با خودت بکشونی بالا؟ بهشون ترفند جدید یاد بدی؟ راه درست زندگی رو نشونشون بدی؟بیخیال شو! این تلاش برای تغییر دیگران فقط خودتو خسته و داغون می‌کنه.حتی منم با نوشتن این مقاله نمی‌خوام تو رو تغییر بدم.
می‌خوای اینو بخونی و باز بری سعی کنی با در بازکنت دنیا رو نجات بدی؟ برو! ببین آخرش چی گیرت میاد. یا می‌خوای درس بگیری، چتر نجات خودتو برداری و بچسبی به زندگی خودت؟ انتخاب با خودته.
فقط یادت باشه، تو هر داستانی، چه هواپیمای در حال سقوط و چه جمع رفیقای دندون‌شکسته، تو فقط یه وظیفه داری: خودتو نجات بده. بقیه رو ول کن به حال خودشون. چون تهش، یا یه بازمانده‌ی تنهایی، یا یه قهرمان له شده بین بقیه. انتخاب کن گلم.